Didactiek en het opleiden van leraren

 Even een klein inzichtje. Veel lezen en nadenken over levert dan uit eindelijk toch iets op … In mijn speurtocht naar hoe groepsprocessen werken en wat je kan doen om ze te beïnvloeden kom ik heel vaak de roos van Leary tegen (of modellen en theorieën die daar sterk op lijken). Eerder noemde ik al het spanningsveld tussen introvert en extravert en het ruimte nemen en ruimte geven.

Boven-gedrag, extravert zijn of ruimte-nemen wordt dan verbonden met controle (over iemand anders) en leiderschap. Onder gedrag, introvert zijn en ruimte geven wordt dan geassocieerd met volgen en weinig invloed. Dat die link gelegd wordt, lijkt me niet onlogisch. Iemand die bijvoorbeeld bazig doet, heeft ook een kans om baas te worden. Iemand die bijvoorbeeld nederig doet lijkt ook gemakkelijk beinvloedbaar.

Toch rijst bij mij het vermoeden dat hier nog ’t een en ander te ontdekken valt. En om dat te illustreren wil ik brilsmurf opvoeren. Brilsmurf is in mijn ogen een mooi voorbeeld van iemand die ruimte neemt en naar eigen inzichten controle over anderen heeft, maar ondertussen is het tegengestelde waar. Met andere woorden; boven-gedrag, extraversie en ruimte-nemen, ook als dat op samenwerking gericht is, levert niet altijd zogenoemd volg-gedrag op. Er is dus wel invloed  tijdens de interactie; het boven-gedrag krijgt in die interactie wel betekenis (irritatie in het geval van brilsmurf), maar de oproep om te volgen wordt niet gehonoreerd. En ik dat is waar ik naar op zoek ben…. Wat zorgt er nu voor dat het gedrag van de één wordt overgenomen, geaccepteerd, een hoge waardering krijgt en daarmee normerend wordt. En als keerzijde: hoe komt het nu dat ‘bril-smurf’ geen  leider is?